Ова завршува со нас

“Понекогаш оние што најмногу ги сакаме се тие што најмногу не повредуваат.”

Лили Блум немала лесно детство, но тоа не ја спречило напорно да работи за да го има животот што си го замислила. По дипломирањето, се сели во Бостон, каде започнува нов живот.
Има магистрирано на отсекот бизнис менаџмент, но и покрај се, таа посакува да има сопствена цвеќара.

“Имам чувство дека сите глумат нешто што не се, кога всушност длабоко во себе сите сме подеднакво заебани. Само што некои од нас подобро го кријат тоа од другите.”

По прилично лошо одржаниот говор за својот татко, Лили сака да избега далеку од реалноста. Наоѓа покрив каде има свеж воздух, мир и тишина, но набргу се соочува со една неочекувана посета.

“Сите ние сме луѓе кои понекогаш прават лоши работи.”

Рајл Кинкејд работи како неврохирург. Сака да биде најдобар во својата област. Помислата на брак и деца му е одбивна. Единствено нешто што го посакува во животот е само успех. Тој е тврдоглав, амбициозен и понекогаш малку арогантен.

“Ти ме тераш да посакам да бидам друга личност, но што ако не знам како да бидам она што ти треба тебе?”

Поминаа само неколку дена од нивната средба, а тие сфаќаат дека не можат еден без друг. Лили не може да го извади од својата глава, особено како изгледа кога носи докторска униформа. Истото се случува и со Рајан, Лили му претставува слаба точка.

“Таква е човечката природа, старата рана мора да заздрави за да се создаде, нов посилен слој.”

Лики одлучува да го следи својот животен сон. Купува простор кој треба целосно да се среди за да може да ја отвори својата цвеќара. Во тие мигови, се појавува девојка која вели дека бара работа. Лили веднаш ја прифаќа понудената помош и тие со заеднички сили се обидуваат да го средат местото на најдобар начин.

“Мислам на тоа како, понекогаш, без разлика колку си убеден дека животот ќе ти се одвива вака или онака, целата сигурност може да ја снема со една најмала промена на струите.”

Пред неколку години: Еден ден, Лили приметува движење во напуштената куќа од спротива. Тоа беше човек кој носеше само ранец со себе. Неговото име беше Атлас. По неколку дена тие се спријателуваат. Лили му понудува да го искористи нивниот тоалет за да се истушира, му дава храна и ќебиња.

“Животот е смешна работа. Добиваме само одреден број години за живеење и мора да направиме се што можеме за тие години да бидат најисполнети што може да бидат. Не смееме да губиме време на работи што можеби би можеле да се случат некој ден или можеби никогаш.”

Сегашност: Една неочекувана вечер, на најмалку очекуваното место се појавува Атлас. Нејзината прва љубов, која и буди спомени од минатото.

“Сакам да бидам ти кога ќе пораснам”

Несекојдневна љубовна приказна, која ќе успее да ве насмее, растажи и да ви ја покаже вистинската страна на одредени нешта. Ликовите се многу темелно и одлично изградени. Ќе ви се допаднат дел од нивните карактеристики, додека пак, за останатите може и да ги осудувате. Ова е приказна која вреди да биде прочитана. Ќе успее да допре длабоко до вас и вашите срца. Приказна која долго се памети.

“Само продолжи да пливаш.”
❤📖🥰

Несекојдневна љубовна приказна, која ќе успее да ве насмее, растажи и да ви ја покаже вистинската страна на одредени нешта. Ликовите се многу темелно и одлично изградени. Ќе ви се допаднат дел од нивните карактеристики, додека пак, за останатите може и да ги осудувате. Ова е приказна која вреди да биде прочитана. Ќе успее да допре длабоко до вас и вашите срца. Приказна која долго се памети.

“Само продолжи да пливаш.”