Многу одамна немав седнато да напишам рецензија за книга затоа што воопшто немам време и многу ми е жал – искрено ми недостига пишувањето рецензии – но следејќи ја индиректно продажбата на одредени наслови, забележав едно големо несогласување и се замислив. Имено, забележав дека еден од моите омилени трилери во изминатите неколку години, се продава океј, но не се продава ТОЛКУ колку што очекував, а повеќе се продаваат други книги кои мене лично не ми се ни на приближно исто ниво. И не се работи воопшто за продажбата, книгите вака или онака ќе се продадат, туку се работи за тоа дека во денешно време страшно тешко се наоѓа ОДЛИЧНА книга, особено кога си толку пребирлив читател како јас, па кога ќе пронајдам нешто олку добро, јас сакам да го споделам со сите и сакам приказната да ја прочитаат сите, па на крајот да можеме и меѓусебно да си коментираме и да дискутираме и да анализираме.
Па тоа ме натера да одвојам малку време и да ви кажам нешто повеќе за книгава…
Кетрин и Рејчел се пријателки од деца, сродни души, неразделни, не можат една без друга. Но книгата почнува со раскажување од гледна точка на Кетрин и одеднаш сфаќаме дека таа го планира убиството на нејзината најдобра пријателка. Зошто? Затоа што Рејчел, во еден краток момент на невнимание, има направено фатална грешка што резултирала со смрт на двете синчиња на Кетрин и таа веќе не е мајка, таа веќе не е нормална личност; таа е сенка од човек. И нема да се смири сè додека не ја натера Рејчел да плати за сè. Рејчел патем си живее убав живот со нејзиниот сопруг и нејзините две деца. Но не знаеме како ѝ е нејзе сè додека не стигнеме до третиот дел од приказната кој го раскажува токму таа.
Дејствието се одвива на Фолкландските Острови, кои се мирно место каде сите меѓусебно се познаваат и убаво си живеат, па кога одеднаш почнуваат да исчезнуваат деца кои сомнително многу личат на починатите синови на Кетрин, населението го фаќа хистерија. Можно ли е меѓу нив да постои монструм кој повредува деца или станува збор за несреќни трагедии? Патем, страшно беше интересно да се чита за Фолкландските Острови. Кетрин нурка и работи со морскиот свет, а мене ова ми беше првпат да читам за тие работи во книга и дознав многу интересни информации. Има еден особен трогателен дел со насукување на китови каде што е објаснето зошто и како китовите се насукуваат и умираат во огромни бројки. Но да се навратиме на сериските исчезнувања на децата… Рејчел веќе е црна овца поради случајот со двете загинати деца. За Кетрин одамна се шпекулира дека го изгубила умот откако ги изгубила синовите. Но која од двете поранешни најдобри пријателки е поопасна? Или можеби станува збор за некој сосема друг… Навистина нема да погодите сè до последната страница. Крајот беше спакуван во неколку огромни изненадувања за мене. Дознаваме кој ги киднапира децата, дознаваме како Рејчел ја направила грешката што ја направила за да починат синовите на Кетрин, дознаваме што се случува со последното, најважното, исчезнато дете и дознаваме зошто Кетрин и самата носи вина за смртта на нејзините деца. Значи ова не е еден од оние крвави, хард кор трилери како Девојката Врана или Алекс; ова е целосна приказна каде што има сè: заплет, пресврти, емоции, човечки односи, неизвесност…
Она што посебно ми се допадна во оваа книга беше тоа што низ целата трилер приказна имаше и некоја љубовна нишка затоа што има и трет машки лик кој има значајно минато со Кетрин и сега повторно е тука во целата истрага. Имам прочитано четири или пет книги од Шерон Болтон, но оваа ми е УБЕДЛИВО најдобра. Болтон за мене е нов мајстор за трилери. Ви ја препорачувам од срце и едвај чекам да си размениме некој коментар за приказната!
Marijana – :
Knigava ja procitav vo eden zdiv. Preporacuvam!
Анастазија (го има купено овој производ од сајтот) – :
🌃ЖЕНАТА НА ПРОЗОРЕЦОТ🌃
#рецензии 📖📚
На насловната страница е опишано како „Зачудувачки, возбудливо, неверојатно“. Никогаш поискрен збор.
Нема да го кажувам заплетот туку само “замаглувањето” на настаните. 😊
Поминаа десет месеци откако Ана Фокс последен пат го напушти својот дом.
Десет месеци во кои таа ги прогонуваше собите од нејзиниот стар дом во Њујорк Браунстоун, изгубени во своите сеќавања, премногу преплашена за да излезе надвор. Спас за спасување на Ана кон реалниот свет е нејзиниот прозорец каде што седи да ги гледа своите соседи, понекогаш користејќи ја својата моќна камера за да сними што гледа.
Ана е агорафобична, која претрпува исцрпувачки напади на паника.Само полека ја откриваме приказната зад ова. Ана е сама, одделена од сопругот, а со него е и нејзината мала ќерка.Таа честопати им зборува.Единствените физички контакти на Ана се нејзиниот лекар и нејзиниот терапевт.
И во овој ограничен, клаустрофобичен живот доаѓаат новите луѓе во куќата преку паркот – Раселс – мајка, татко и син на тинејџер.Една вечер таа е посетена од г-ѓа Расел, со која се чувствува многу добро. Следниот ден се слуша крик, а потоа Ана беспомошно гледа низ прозорецот како госпоѓа Расел е прободена до смрт.
Ана е на силни лекови за нејзината состојба;таа исто така консумира многу алкохол, главно вино, и често е пијана – нешто што е целосно забрането со нејзините лекови.И,следствено, никој, дури и полицијата, не и верува кога ќе го пријави она што го видела. Поради нејзината состојба, нејзиниот режим на дрога и големиот внес на алкохол, дури и јас почнав да се сомневам во нејзиниот разум и нејзината верзија на настаните.Дали тоа навистина се случило, или беше толку изгубена во нејзиниот замрачен свет и нејзината мрачна имагинација…
Ова е навистина застрашувачка приказна за жена која никој нема да ја слуша или верува во неа, а која ја исмејуваат и омаловажуваат нејзините соседи и полицијата.Ана е толку кревка што навистина помислив дека ќе се скрши, или психички, па дури и физички.И секако, цело време во сенка, има еден виновник кој на крајот доаѓа за Ана.
Ана многу ми се допадна – толку необична хероина – и навистина се надевав дека е здрава, дека ќе победи и дека ќе ја победи својата агорафобија.
Оваа книга е добро напишана, добро конструирана, привлечна, но не и за слабо срце.Додека да ја прочитам до крај десет пати сменив мислење “па добро,кој е?”🤔
Денис – :
Има преубави моменти , но дејството некако споро се одвива. Мислам дека филмот ќе е подобар.
Стефани – :
Убава приказна и баш добро смислена.😊
sani4jc – :
Интересен психолошки трилер.Очекував малку повеќе но ми се допадна. Топло ја препорачувам на љубителите на психолошки трилери 🙂
Тина – :
Дали премногу очекував ама книгата воопшто не ме воодушеви.
Предвидлива и прилично споро се одвиваат настаните.
Нена – :
На почеток дејството се одвива премногу бавно, читав речиси 150 страници кога почнувата да се заплетуваат настаните, добар пресврт на крај, но како за “бестселер” очекував многу повеќе. Вака само просечен трилер.
Slagjan – :
Иако почетокот е малку бавен, крајот е тотално неочекуван и возбудлив. Одличен психолошки трилер, препорачувам 🙂
Александар Николовски – :
Па не е лоша книгата, но Сакам Книги имаат далеку далеку подобри трилери… Не ми остави некој претеран впечаток, а приказната на моменти ми беше некако мрзлива и бавна, но секој ја доживува различно секоја книга. Крајот барем да речам ајде беше задоволителен. Како и да е, вреди да ја прочитате, од мене 3.5/5!
Наталија – :
Книгиште – крај: тотално неочекуван!