Сара Џио како автор за првпат се појави во 2011 година со книгата The Violets of March и уште со таа книга, почна еден интересен феномен, односно читателите почнаа да ја нарекуваат „feel-good author“, а нејзините книги „feel-good“ книги. Морав да се изразам вака, бидејќи буквален превод немам, но се мисли на тоа дека огромен дел од читателите велат дека едноставно се чувствуваат некако убаво додека ги читаат нејзините приказни. Ова веројатно произлегува од тоа што нејзините книги се некако топли, ликовите мили и убаво опишани дури и кога на моменти се малку наивни или недопадливи, приказните речиси секогаш со двојна нарација за забранета љубов или љубов во време на војна или љубовници од различни класи и така натаму. Некои читатели ги споредуваат нејзините книги со книгите на Лусинда Рајли и Кристин Хана, а други пак велат, „Џио ми е мала, безобразна тајна. Нејзините книги понекогаш мe потсетуваат на сапуници, во позитивна смисла, и не можам да престанам да ги читам“.
Во изминативе 6 години, нејзините книги се преведени во 30 земји и таа веќе има милиони обожаватели. Со оглед на тоа дека Зима со мирис на капини ѝ е една од најпопуларните и најубавите книги, ние решивме да почнеме од неа па да продолжиме понатаму со другите.
И во оваа книга имаме двојна нарација, паралелно ни раскажуваат две жени; двете од Сиетл, само едната живее во 1933, а другата во 2010 година. Самохраната мајка Вера Реј има тригодишно синче, кое навечер со тешко срце го заклучува само дома, бидејќи нема кој да ѝ го чува кога е трета смена во хотелот каде што работи како собарка. Еднаш дури и го има однесено на работа со себе, но не смее веќе да ризикува затоа што и без тоа не им стигаат средства за трошоци и кирија, па не може да си дозволи да ја изгуби работата. Кога излегува од работа следното утро, гледа дека градот го покрил голем снег, иако е месец мај. Кога стигнува дома открива дека нејзиниот син исчезнал во текот на ноќта. Надвор, го наоѓа неговото сакано мече фрлено на подмрзнатата улица, а снегот веќе ги има скриено неговите стапки, како и на личноста што го зела. Вера е избезумена, не знае каде да се обрати и што да направи за да си го најде детето. Додека трага по него, паралелно ни ја раскажува приказната за љубовта со таткото на Даниел, богатиот Чарлс.
Осумдесет години подоцна, новинарката Клер Олдриџ добива задача да пишува за снежната бура, чуден феномен во мај кој се случил и во 1933 и така дознава за нерешениот случај со киднапирање дете, па си се заколнува дека ќе ја открие вистината. Во меѓувреме се труди да се опорави од лична трагедија и да си го спаси бракот кој стои на стаклени нозе. Во процесот дознава дека таа и Вера може да се поврзани на неочекуван начин…
Да не откривам повеќе, останува на вас да дознаете што се случило со Даниел, со Вера и Чарлс, со Клер и нејзиниот сопруг, како и другите ликови што имаат своја улога. За крај можам само да им ја препорачам книгата на сите оние кои сакаат убава драма, особено во зимските денови.
Ана – :
Преубава книга ❤ Предобро напишана книга за историјата, верата и надежта. Одлично патување низ времето, а покрај сето тоа научив и многу работи. Препорака на сите љубители на историјата.
Оцена: 5/5⭐
Стефани (го има купено овој производ од сајтот) – :
Интересно историско книгиче кое изобилува со информации. Стилот на авторот е несекојдневен,посебен и слободно можам да кажам дека баш е уникатен.😊 За сите љубители на историски книгички,препорачувам.
Ирена – :
Само што ја прочитав книгата и додека ме држи импресијата од неа решив да ја споделам на Вашата страна.
Одамна не сум читала книга од македонски автори со вака посебен стил на пишување која ве води низ времето и местото и едноставно не ви дава мир додека не ја прочитате до крај…ве води низ вековте и историјата ..ви ја раскажува како да гледате филм и така брзо ве обзема и исполнува и останува да се подзамислиме од пораките кои ни ги дава… Покрај тоа што имав прилика да научам многу детали кои не ги знаев за животната приказна на Елена ….едноставно се чуствував како да сум дел од историјата низ вековите… и пораката која до ден денеска се провлекува од Римската империја до нашето парче земја. Прекрасна книга која ќе ви остава траги…ви буди спомени…ве тера да размислувате….Искрено ја препорачувам за љубителите на добра книга. Од истиот автор ја имам прочитано пред повеќе од десет години , неговата дебитанска книга Проколната земја … на која се сеќавам до ден денеска и за која знам дека ронев бескрајно многу солзи а ја прочитав во здив. Погледот на Делфика е напишана во сличен стил по кој се препознава авторот со малку поинаква тематика а со голема порака како и првата книга. Честитки …
Беатриче – :
Можеш ли да докажеш ЉУБОВ. Да ја преобличиш, да и дадеш форма и лик, да ја допреш за да ја направиш видлива, за да докажеш дека постои, дека е вистина…. Та нели љубов само со љубов се докажува.
Ова е роман за љубов. Приказна кој наративот го зема од историски ликови и настани преку кои авторот со суптилна леснотија и посебна драмска умешност го менува обликот на љубовта, од љубов кон саканиот преку приказната за Констанциј и Елена, љубов кон својата рожба како Кралицата Елена го сака својот син Константин, љубов за моќ и превласт , скриена под плаштот со извезен крст, под кој римските Папи ја кријат слабоста на духот, љубов за уметноста и бесмртноста на Микеланџело насликана во сводот на Сикстинската капела …за да тивко стигне до љубовта кон грутката земја од која сме изртиле и да заврши во ултимативна љубов, љубов над сите облици на љубов…
Ви треба ли доказ? За љубов?
Делфика – :
За да запознаеш еден народ ,треба да ја запознаеш неговата историја и традиција..
Да запознаеш некоја религија треба да навлезеш длабоко во нејзината филозофија и да ја проучиш од самото нејзино постоење…
Да умееш да го преточиш тоа низ поетско перо ,верувам дека треба да си благословен и ,,одбран ,, за да токму Ти го напишеш тоа.
Читајќи ја оваа прекрасна книга во која стекнав знаења за земската мисија на Св. Константин и Св.Елена, не можам да останам рамнодушна и да не ги искажам своите импресии кон ова дело. Толку многу историски податоци преплетени со возвишени емоции кон една безвременска љубов и надеж дека таква постои…
И на крајот се чувствуваш толку среќен и исполнет со верба дека доброто ќе го покори злото , а за таа вечна борба ти е потребен само ,,штитот , , како што вели Мирон Динков – Верата е најголем штит со кој еден народ може да извојува најголема битка.
Верувам дека оваа порака ќе одѕвонува во секој кој ќе посака да ја прочита оваа книга. Погледот на Делфика мене лично уште долго ќе ме демне…
Ана – :
Мене ме освои уште на првата страница. И со истата наеженост и љубопитност ме држеше до последната. Низ вечната историја за римската империја, христијанството, правдата т. е. неправдата, стигнувате до нашето парче земја. И како што пишува самиот автор: Низ сета таа наша историја и постоење, ние се уште не успеавме да станеме подобри кон себе или кон другите околу нас. Топла препорака за секого, кој сака да ја открие вистината.
Andrej – :
Dokolku eden narod si go znae svoeto minato, toj ke moze smelo da cekori vo segasnosta i za sebe da izgradi svetla idnina. Ovoj roman im go preporacuvam na onie koi i pokraj site nepravdi so koi izobiluva naseto sekojdnevie, odbivaat da se otkazat od svoeto vistinsko mesto vo svetot i ne ja gubat nadezta deka eden den konecno vistinata ke gi oslobodi od prangite na temninata (neznaenjeto) preku koja zloto vladee so nasite zivoti.
Unka – :
Прекрасно четиво !!! Искрено го препорачувам за љубителите на добра книга ,која лесно ве води низ времето,доближувајки ја приказната за Св.Константин и Елена исполнета со вера, љубов ,надеж…