Сара Џио како автор за првпат се појави во 2011 година со книгата The Violets of March и уште со таа книга, почна еден интересен феномен, односно читателите почнаа да ја нарекуваат „feel-good author“, а нејзините книги „feel-good“ книги. Морав да се изразам вака, бидејќи буквален превод немам, но се мисли на тоа дека огромен дел од читателите велат дека едноставно се чувствуваат некако убаво додека ги читаат нејзините приказни. Ова веројатно произлегува од тоа што нејзините книги се некако топли, ликовите мили и убаво опишани дури и кога на моменти се малку наивни или недопадливи, приказните речиси секогаш со двојна нарација за забранета љубов или љубов во време на војна или љубовници од различни класи и така натаму. Некои читатели ги споредуваат нејзините книги со книгите на Лусинда Рајли и Кристин Хана, а други пак велат, „Џио ми е мала, безобразна тајна. Нејзините книги понекогаш мe потсетуваат на сапуници, во позитивна смисла, и не можам да престанам да ги читам“.
Во изминативе 6 години, нејзините книги се преведени во 30 земји и таа веќе има милиони обожаватели. Со оглед на тоа дека Зима со мирис на капини ѝ е една од најпопуларните и најубавите книги, ние решивме да почнеме од неа па да продолжиме понатаму со другите.
И во оваа книга имаме двојна нарација, паралелно ни раскажуваат две жени; двете од Сиетл, само едната живее во 1933, а другата во 2010 година. Самохраната мајка Вера Реј има тригодишно синче, кое навечер со тешко срце го заклучува само дома, бидејќи нема кој да ѝ го чува кога е трета смена во хотелот каде што работи како собарка. Еднаш дури и го има однесено на работа со себе, но не смее веќе да ризикува затоа што и без тоа не им стигаат средства за трошоци и кирија, па не може да си дозволи да ја изгуби работата. Кога излегува од работа следното утро, гледа дека градот го покрил голем снег, иако е месец мај. Кога стигнува дома открива дека нејзиниот син исчезнал во текот на ноќта. Надвор, го наоѓа неговото сакано мече фрлено на подмрзнатата улица, а снегот веќе ги има скриено неговите стапки, како и на личноста што го зела. Вера е избезумена, не знае каде да се обрати и што да направи за да си го најде детето. Додека трага по него, паралелно ни ја раскажува приказната за љубовта со таткото на Даниел, богатиот Чарлс.
Осумдесет години подоцна, новинарката Клер Олдриџ добива задача да пишува за снежната бура, чуден феномен во мај кој се случил и во 1933 и така дознава за нерешениот случај со киднапирање дете, па си се заколнува дека ќе ја открие вистината. Во меѓувреме се труди да се опорави од лична трагедија и да си го спаси бракот кој стои на стаклени нозе. Во процесот дознава дека таа и Вера може да се поврзани на неочекуван начин…
Да не откривам повеќе, останува на вас да дознаете што се случило со Даниел, со Вера и Чарлс, со Клер и нејзиниот сопруг, како и другите ликови што имаат своја улога. За крај можам само да им ја препорачам книгата на сите оние кои сакаат убава драма, особено во зимските денови.
Maja – :
Рецензијата за оваа книга ќе ја започнам со кратките две реченици кои ги напишав на goodreads, неколку минути после завршувањето на книгата.
If I could, I would give 100 stars. Amazing!!!
Да, можете да видите колку сум воодушевена од Изгубената Ќерка, и колку со нетрпение чекав да седнам пред лаптопот и да почнам да пишувам рецензија за оваа историска драма, која ќе ве остави без зборови. Исто како што и мене ме остави без зборови.
Во маестрално напишаната историска фикција создадена од перото на Gill Paul. фокусот е ставен на Марија, третата ќерка на Романови. Во 1917 година царот Николај Втори е симнат од престолот поради револтот на народот поради вклучување на Русија во Првата светска војна, која резултирала со глад на населението, и нееднаквоста помеѓу населението во Русија го достигнала врвот. Поради ова, тие се однесени во домашен притвор во Ипатјевата куќа во Екатеринбург.
За време на притворот, Марија на секој можен начин се труди да направи престојот таму да ѝ биде поинтересен. На почетокот, таа е само со нејзините родители, царот Николај и царицата Александра. Подоцна, им се приклучува и остатокот од семејството. Но и покрај дрдорењето со нејзините сестри, играњето со нејзиниот брат, цртањето и мечтаењето по сите принцови кои ги запознала како принцеза, време кое сега ѝ се чини толку далечно, Марија единствена утеха наоѓа во разговарање со стражарите, невино кокетирајќи и уживајќи во магичниот ефект кој нејзината убавина го има.
После скоро три месеци од нивното пристигнување во Екатеринбург, на 17 Јули се случува она кое сите го знаат, убиството на Романови и на нивните слуги во подрумот на Ипатјевата куќа. Како Марија успева да се спаси? Како средбите со тројцата стражари, Петар Вазнецов, Анатолиј Болотов и Иван Скороходов, ќе влијаат на животот на ќерката на последниот руски цар?
Пред да почнам да ја читам оваа книга, имав мала читачка блокада. Откако ја завршив, сфатив уште еднаш зошто толку многу сакам да читам и зошто читањето е најневеројатната работа која може да му се случи на еден човек, во рамките на неговото досадно секојдневие.
Зарем е неверојатно тоа што е 2020 година, јас живеам во време на светска пандемија, седам во мојата соба, не можам да излезам надвор поради тоа што сум во изолација, и одеднаш моите тековни проблеми магично исчезнуваат, се наоѓам себеси во мрачен подрум, ги гледам остатоците од мозокот на мојата мајка, ја допирам раката на сестра ми, и свесна сум дека најверојатно ги живеам последните секунди од животот? Потоа бегам по планините на Урал, гледам како еден млад човек се обидува да ми го спаси животот, дезинфекцирајќи ми ги раните со разновидните билки кои ги наоѓа во природата, сведок сум на Сталиниот режим, на гладот, на појавата на канибализмот, како и на стравот дека што и да кажеш може да те однесе во гулак и да го погуби твоето семејство. Но исто така, јас како Марија Романова доживувам една вистинска љубов, која ми создава второ срцебиење, љубов која е како воздухот кој го дишам, љубов посилна од неправдите и суровоста во светот во кој се наоѓам.
Но јас сум и Вал, Австралијанка чија приказна паралелно се раскажува со приказната на Марија. Наспроти приказната на Марија која почнува во 1918 година, имаме и друга нарација во трето лице, која се однесува на млада жена која во Сиднеј, 1973 година, се соочува со семејно насилство и со борбата сама да се грижи за нејзината мала ќерка.
Каква е поврзаноста на Марија и Вал? Дали светот ќе дознае дека крвта на последното царско семејство кое последно владеело со Русија, сè уште активно тече низ човековите вени?
Оставам на вас да дознаете.
Дозволете за момент да бидете некој друг, да го почувствувате раскошот на Романови, но и стравот, тагата, солзите, стравот, и голема, голема возбуда која ќе ве натера да не се смирите, сè додека не стигнете до последната страница од ова извонредно дело. Не сите книги ја имаат таа моќ да ве телепортираат во друг свет и да направат да имате identity issues, прашувајќи сте дали сте тоа вие или некој од фиктивните ликови. Писателката Џил Пол дефинитивно ја има таа моќ. Таа на еден симпатичен и сензитивен начин ја поврзала егзактната вистина која е поддржана со историски факти, во комбинација со нејзината фантазија за можниот живот кој би го го имала Марија, доколку го преживеала стрелањето.
Според историските податоци, Марија навистина умрела во текот на стрелањето во подрумот во куќата на трговецот Ипатјиев. На Анастасија и Марија им било речено да се свртат до ѕидот и додека ги прекривале главите, биле убиени. Марија била погодена од куршум, а Анастасија била убиена со бајонет. Како е според замислата на писателката, оставам на вас да видите.
Уживајте во оваа возбудлива, неизвесна историска драма која ќе остане долго во вашите сеќавања. Крајот на книгата ќе ви побуди безброј чувства, кои ќе ве натераат да ја земете книгата и да ја прегрнете. Во оваа книга подеднакво ќе уживаат и обожавателите на историја, и оние кои не сакаат толку историски приказни.
Па што чекате тогаш. Прочитајте ја The Lost Daughter од авторот Gill Paul.
Стефани – :
Оваa книга е преубава,Џил е навистина неверојатна писателка.Уживав во секоја минута читајќи ја,богата историска фантастика.😊👏