Часови по измама

Патник

Имам сѐ, а врз мапата

на мојата душа празни места

сѐ уште вдлабени. Неистражени

предели каде што себе

се канам на двобој, или на експедиција:

по тој пат, нема што да се загуби.

И кога ни се чини дека имаме сè, уште зјаат многу празнини во нас што пекаат за пополнување. Каде да ги најдеме „неистражените предели“ со кои можеме да ги населиме? Во себе да ги бараме или во светот за кој немаме чувство дека сосем му припаѓаме? И по кој пат да тргнеме кон нив – по тесната и длабока патека на душата или по широкиот друм на материјалниот свет опкружен со илузии, неискреност и „часови по измама“?… Но можеби уште поважно е на тој пат да не се изгубиме себеси.

Виолета Танчева-Златева