УМЕТНОСТА НА ЉУБОВТА

Љубовта е активна сила на човекот; сила што ги пробива ѕидовите што го раздвојуваат човекот од неговите ближни, која го соединува со другите. Љубовта му помага да го премавне чувството на осаменост и одвоеност, а сепак му допушта да биде свој, да си го зачува интегритетот. Во љубовта се случува парадоксот две личности да станат едно, а сепак да останат двајца. Љубовта е активност, а не пасивен афект – таа е „останување“, а не „заљубување“. На најобопштен начин, активниот карактер на љубовта може да се изрази со тврдењето дека љубовта е првенствено давање,а не примање.

Љубовта е единствениот здрав и задоволителен одговор на проблемот на човечкото постоење. Во чинот на љубовта, во давањето себеси, во чинот на проникнувањето во другата личност се пронаоѓам себеси, се откривам себеси, нè откривам нас двајцата, го откривам човекот.